تأثیر کشت زیرآشکوب بر خصوصیات کمی و کیفی توده های بلوط زاگرس جنوبی (مطالعۀ موردی: دشت برم کازرون- استان فارس)

هدف از این تحقیق، بررسی اثر کشت زیرآشکوب بر خصوصیات کمی و کیفی و خشکیدگی درختان بلوط ایرانی است. برای این منظور منطقۀ دشت برم در شرق شهرستان کازرون، جایی که درختان بیشتر از سایر نقاط استان در معرض خشکیدگی قرار دارند انتخاب شد. با استفاده از نقشۀ توپوگرافی و جنگل گردشی، سه کاربری متداول در منطقه انتخاب شد. در هر کاربری 30 قطعه نمونۀ 20 آری به شکل مربع مستطیل به روش تصادفی- سیستماتیک با شبکۀ آماربرداری300 ×200 متر پیاده شد و مشخصه های کمی و کیفی درختان ثبت شد. به منظور تحلیل درختان براساس درصد خشکیدگی به چهار دستۀ خشکیدگی کمتر از 25 درصد، خشکیدگی 25 تا 50 درصد، خشکیدگی 50 تا 75 درصد و خشکیدگی بیش تر از 75 درصد طبقه بندی شدند. تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که بیش ترین تعداد درختان خشکیده شاخه زاد بودند و بیشتر خشکیدگی ها در ناحیۀ تاج درختان با درصد خشکیدگی بیشتر از 75 درصد در کاربری دارای کشت زیرآشکوب مشاهده شد. درحالی که در کاربری حفاظتی و بدون کشت زیرآشکوب خشکیدگی درختان 25 درصد ثبت شد. نتایج این تحقیق مؤید آن است که کشت زیرآشکوب تأثیر زیادی در خشکیدگی کامل درختان دارد و خسارت ناشی از عوامل ثانویه (آفات و بیماری ها) تحت تأثیر این کاربری به مراتب بیشتر است.